HERMANS Henri Alfons

Datum indiensttreding

1910

Stamnummer

56353

Graad

Soldaat 2kl mil 1910

Regiment

3karabiniers

Militaire loopbaan

15 februari 1910: goedgekeurd voor militaire dienst

29 juni 1910: ingelijfd bij het regiment karabiniers.

3 oktober 1910: in actieve dienst bij het 1^ste regiment karabiniers. Gekazerneerd in de kazerne prins Boudewijn in Brussel.

14 maart 1912: met onbepaald verlof

3 juni – 12 juni 1912 en 21 augustus – 5 september 1913: opgeroepen voor reservedienst

1 augustus 1914: gemobiliseerd. Het eerste regiment karabiniers wordt door de komst van de reservisten ontdubbeld om het 3^de regiment karabiniers te vormen. Alfons maakt vanaf dan deel uit ven het 3^de regiment karabiniers.

25 augustus 1914: sneuvelt tijdens de eerste uitval uit Antwerpen ten gevolge van een granaatscherf in de rechterzijde. Dit is de eerste maal dat het 1^ste en 3^de regiment karabiniers werd ingezet!

Onderscheidingen

Overwinningsmedaille en herinneringsmedaille van de oorlog 1914-1918 (toegekend op 5 februari 1921)

Ridder in de orde van Leopold II met palm en Oorlogskruis palm (vader tekent ontvangstbewijs op 7 februari 1922)

Gevechten  waaraan deelgenomen

Eerste uitval uit Antwerpen( 24-26 augustus 1914)

Drie weken na  het begin van de Duitse opmars op 4 augustus 1914 is het grootste deel van het Belgische grondgebied in Duitse handen. Op 24 augustus staan de Duitse legers klaar aan de Franse noordgrens om het Franse leger te omsingelen. In België bevindt zich voor Mechelen enkel nog een observatieleger, bestaande uit het derde Belgische Reservekorps, een brigade van het vierde Reservekorps en twee brigades van de Landwehr.

Het Belgische veldleger heeft zich sinds 20 augustus verschanst in de Antwerpse fortengordel en hoopt van daaruit de Duitse troepen af te houden. Om de druk op het Franse leger te verlichten, neemt de Belgische legerleiding het besluit om vanuit Antwerpen een uitval te ondernemen op de eerder zwakke Duitse stellingen voor Mechelen. Er wordt een plan uitgewerkt voor een aanval, waarvan het centrum ten zuiden van Mechelen zalliggen tussen de Zenne en de Dijlevallei. Op 24 augustus worden vier divisies in stelling gebracht. De inlichtingen geven aan dat de Belgen met hun 80.000 manschappen een numeriek overwicht hebben.

De zesde divisie, met oa de regimenten karabiniers, zal vanuit Kontich en Walem naar Mechelen afzakken. Zij zullen onder bescherming van vooruitgeschoven posten de vijfentwintigste augustus de aanval openen. Deze voorposten wordengevormd door het 1ste en 3de regiment karabiniers. Hoofddoel is de streek tussen Elewijt en Boortmeerbeek.

Op 25 augustus om 08:00 rukken de Belgische soldaten op door de stad Mechelen en wordt de generale staf geïnstalleerd op het stadhuis. De aanval verloopt echter niet volgens plan omdat de voorposten al snel onder vuur worden genomen.  Overal stuit men op sterker verzet dan verwacht en het verrassingseffect gaat verloren. Hofstade wordt ingenomen, maar de verliezen zijn groot. Zemst, Weerde en Eppegem worden ook ingenomen, maar doordat Duitse versterkingen vanuit Leuven toestromen, is de aanval gebroken.

Op 26 augustus, om half tien ’s avonds wordt besloten de aanval te staken. Mechelen wordt opgegeven en men trekt zich terug naar Antwerpen. Vierduizend man (doden en gewonden) vallen in dit korte gevecht, maar toch wordt het doel bereikt. Uit angst voor een nieuwe uitval, trekken de Duitsers nu zes divisies samen rond Antwerpen.  De druk op de Franse bondgenoten isverlicht.

( VAN CLEMEN Sam (2002) Den oorlog verklaard. De Grote Oorlog in de provincie Antwerpen. Provincie Antwerpen)

De Franstalige arts Maurice Duwez (1881-1966) istijdens de eerste oorlogsmaanden ingedeeld bij de regimenten karabiniers. Zijn aantekeningen gemaakt  tijdens de veldtocht publiceert hij in 1917 als Jusqu’à l’Yser, onder zijn schrijversnaam Max Deauville. Op 25 augustus 1914 rukt hij mee naar Hofstade. De voorhoede, met oa Henri Alfons Hermans, zijn hem een aantal uren voorafgegaan langs dezelfde weg. Hij schrijft wat hij aantreft:

‘We trekken door Kontich in de richting van Mechelen. (…) als de nacht gevallen is, houden we halt in het open veld. (…) Intussen installeren de mannen zich op de weg. (…) De mannen slapen de een tegen de ander aan, het hoofd op hun plunjezak, naast de rotten. Het geschut staat in een rij op de weg, de paarden zijn ingespannen, de voermannen leunen tegen hun dieren. In de heldere nacht slaapt de colonne als een serie zwarte schaduwen, onbeweeglijk, als versteend, badend in het vale schijnsel.  De volgende ochtend bij zonsopgang staan we op. Iedereen is verkleumd van de ijzige koude. Het gras is vochtig. De ledematen zijn stijf en pijnlijk. Nu is er helemaal niets meer te eten. (…) We steken de Nete over en kort daarop trekken we rond het fort van Walem. (…) Voor ons ligt de stad Mechelen. (…) We gaan nog altijd vooruit, de Duitser trekken zich terug. (…) De mannen doen een zwart lint over het geel van hun hoed. We lopen rond het statio , steken de brug van het kanaal over en passeren vlak langs het klooster van Coloma dat is omgebouwd tot een veldhospitaal. Deze keer hebben we het water in onze rug. We verlaten de voorstad en komen op het platteland. De kanonnade duurt onverminderd voort. We horen duidelijk geweerschoten. We stappen nog altijd voort. Aan weerskanten van de weg zijn er verse graven. Links galopperen paarden zonder ruiter door de velden (…) Hofstade staat in vuur en vlam. (…) Geen enkel huis is gespaard gebleven, alle branden als toortsen. Het vuur werd systematisch aangestoken. De weg loopt tussen twee vuurzeeën, vlammend rood als de ondergaande zon. Het houtwerk knettert, de vlammen razen. Wolken stof en hitte waaien op met stoten. Hier zijn de Duitsers langsgekomen. Alles is verwoest. (…) Het geweervuur lijkt te minderen en zich te verspreiden, en te midden van het flakkerende rode schijnsel van de vlammen wordt het stilaan nacht. De mannen zitten verborgen langs het hoge talud van de spoorweg. Mar de boog van de brug waaronder de weg naar Elewijt loopt vormt een zwart gat dat bang maakt en aantrekt tegelijk. Verderop in de duisternis weerklinken nog enkele schoten. Dan zwijgt alles en is het stil.

(DEAUVILLE Max (2011) Tot aan de IJzer. Bernard Duwez en Roularta Books.)

De zware gevechten rond Hofstade eisen een zware tol onder de karabiniers, waaronder beide Hermansen.

Andere gegevens

Volgens zijn strafstaat liep hij tijdens zijn legerdienst voor de oorlog volgende tuchtsancties op:

15 april 1911: 8 dagen kwartierarrest omdat hij in de stad, rond 21:00 uren, luid een soldatenlied zong.

24 oktober 1911: 10 dagen kwartierarrest omdat hij pas 20 uren en 40 minuten na het avondappel terug in de kazerne keerde.

8 januari 1912: 4 dagen politiekamer omdat hij tijdens het schillen van aardappelen veel slechte wil (beaucoup de mauvaise volonté) aan de dag legde, ook na aanmaningen door de korporaal

Geen frontstrepen

Op 9 november 1920 vraagt zijn vader de vergoeding van het strijdersfonds aan.